Każdy pracodawca zdaje sobie sprawę, że zatrudniając pracownika ma obowiązek zawrzeć z nim umowę o pracę. Ale już niestety nie każdy ma świadomość jakie elementy ta umowa powinna zawierać ani kiedy powinniśmy ją podpisać.

Zgodnie z artykułem 29 Kodeksu Pracy umowę o pracę zawieramy w formie pisemnej. Jeżeli forma pisemna nie została zachowana to pracodawca przed dopuszczeniem pracownika do pracy ma obowiązek potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia co do stron umowy, jej rodzaju i warunków. Innymi słowy zawsze pewne elementy muszą być przedstawione pracownikowi na piśmie.

Poza tym każda umowa o pracę musi zawierać kilka innych obowiązkowych elementów:

• Strony umowy (dane pracodawcy i pracownika),
• Rodzaj umowy (Wyróżniamy umowy o pracę zawierane na okres próbny, na czas określony lub czas nieokreślony),
• Datę zawarcia umowy (Uwaga! Każda umowa może zostać zawarta wcześniej, kilka dni lub tygodni przed rozpoczęciem pracy),
• Rodzaj pracy (Nie mamy obowiązku podawać konkretnego stanowiska, możemy wskazać czynności, do które pracownik będzie wykonywał),
• Miejsce wykonywania pracy (Może być nim siedziba Pracodawcy, ale nie koniecznie. Wskażmy faktyczne miejsce, gdzie praca będzie wykonywana),
• Wynagrodzenie za pracę (Pamiętajmy o najniższym wynagrodzeniu, określonym odrębnymi przepisami. W roku 2017 wynosi ono 2.000 zł brutto przy zatrudnieniu pracownika na cały etat. W 2018 roku wzrośnie do 2.100 zł brutto),
• Wymiar czasu pracy (Możemy zatrudnić pracownika na pełen etat lub dowolną jego część, np.  ¾, ½),
• Termin rozpoczęcia pracy (Jeżeli termin ten nie zostanie podany to zgodnie z przepisami stosunek pracy rozpoczyna się w dniu podpisania umowy).

Poza zawarciem umowy Pracodawca ma cały szereg innych obowiązków związanych z zatrudnianiem pracowników – formalności związane z ZUS, założeniem akt osobowych, szkoleniami bhp czy badaniami lekarskimi. O tym wszystkim w kolejnych artykułach.

Koniecznie przeczytaj: Zmiany w kodeksie karnym – przedsiębiorca może stracić firmę i majątek

Kryzys finansowy wstrząsnął światową gospodarką i wywołał falę ekonomicznego nacjonalizmu. Na celowniku rządów znalazły się firmy, które wykorzystują prawne i księgowe mechanizmy, by przenosić zyski do innych krajów i unikać płacenia podatków. Globalne straty wywołane tym procederem mogą sięgać nawet 240 mld dolarów rocznie. Wg raportu Deloitte „Trendy 2017: analiza danych podatkowych”, big data, czyli przetwarzanie i analizowanie dużych ilości danych w czasie rzeczywistym, wyrównuje szanse fiskusa w walce z luką podatkową. Jednocześnie przyspiesza globalny trend ujednolicania sprawozdawczości finansowej i zmienia kształt branży doradztwa podatkowego.

Od ponad dekady międzynarodowe organizacje gospodarcze (OECD, MFW) promują upraszczanie
i ujednolicanie rozliczeń podatkowych. Zwiększa to przejrzystość transakcji, ułatwia firmom prowadzenie dokumentacji finansowej i pomaga optymalizować koszty działalności gospodarczej. Już w 2005 r. OECD zarekomendowała jednolity, międzynarodowy standard rozliczeń podatkowych, tzw. SAF-T (Standard Audit File for Tax). Wiele krajów europejskich wprowadza SAF-T, również Polska zainspirowała się nim , wprowadzając swój model raportowania danych na poziomie transakcyjnym. Od połowy 2016 r. funkcjonuje tzw. Jednolity Plik Kontrolny. Ułatwia on organom analizę sytuacji podatkowej firm, wedle informacji z Ministerstwa Finansów, poprawia także ściągalność VAT. Pierwsze efekty już są – Od początku lipca 2016 r. do kwietnia 2017 r.  urzędy przeprowadziły i zakończyły łącznie 7 530 czynności sprawdzających, a 3 458 czynności pozostaje w toku – podkreśla Ernest Frankowski, Partner w zespole Tax Management Consulting w Deloitte (Deloitte).

W przypadku podatków bezpośrednich, w 2015 r. OECD przygotowała plan walki z nieuczciwym przenoszeniem zysków do innych krajów, by w ten sposób uniknąć bądź obniżyć obciążenia podatkowe (tzw. BEPS – Base Erosion and Profit Shifting). Zakłada on m.in. przekazywanie organom podatkowym danych o transakcjach między powiązanymi podmiotami działającymi w różnych krajach, czyli Country by Country Reporting (CbCR). Dzięki potężnym narzędziom informatycznym, można całościowo analizować przepływy finansowe w firmach, które działają w skali międzynarodowej. W konsekwencji, siły między korporacjami a fiskusem są coraz bardziej wyrównane – mówi Rafał Sadowski, Partner w zespole Cen Transferowych w Deloitte

Zmiany technologiczne i prawne wywołają rewolucję w doradztwie podatkowym. Zacierać się będzie różnica między biurami rachunkowymi, wydawcami publikacji i komentarzy prawnych oraz firmami informatycznymi tworzącymi aplikacje do rozliczania podatków. Doradcy podatkowi wykorzystują nowoczesne oprogramowanie do poszerzania swojej oferty o usługi oparte na analizie danych i wdrożeniach systemów.

Firmy oferujące rozwiązania informatyczne do rozliczania podatków realizują natomiast projekty (np. systemy specjalistycznych wyszukiwarek informacji i komentarzy prawnych), które pozwalają im wchodzić na teren zajęty dotychczas przez wydawców. Z kolei wydawcy i twórcy oprogramowania, dzięki narzędziom teleinformatycznym, rozwijają kompetencje doradcze by wkroczyć na rynek doradztwa podatkowego. Już teraz doradca podatkowy musi być na bieżąco z trendami technologicznymi, które wspomagają zaawansowaną analizę danych i wdrażać je u swoich klientów.  Dzięki temu będzie dla nich wsparciem w konfliktowych kontaktach z fiskusem, a docelowo pomoże takim sytuacjom zapobiegać – mówi Ernest Frankowski (Deloitte)

Kognitywne technologie pomagają specjalistom podatkowym przeszukiwać ogromne ilości aktów prawnych, obszerne orzecznictwo i praktykę organów podatkowych. Pozwalają również pozyskać dane
z umów i innych dokumentów i na tej podstawie poprawnie rozliczać podatki. W najbliższym czasie komputerowa analiza danych podatkowych sprawi, że człowiek będzie coraz częściej zastępowany przez sztuczną inteligencję. Systemy takie będą błyskawicznie przeszukiwać bazy danych podatkowych i prawnych, by udzielać wskazówek i porad dotyczących rozliczeń z fiskusem. Im więcej analizowanych informacji, tym bardziej trafne będą wyniki wyszukiwania. W ten sposób systemy te będą samodzielnie uczyć się, ograniczając tym samym udział człowieka – zauważa Ernest Frankowski (Deloitte)

Rozbudowujące się systemy informatyczne coraz sprawniej „uczą się” komunikować ze sobą. Przez HMCR (brytyjski urząd podatkowy) przechodzi obecnie 2/3 rządowych transakcji (ponad 1,24 mld operacji finansowych). W Estonii można głosować, składać deklaracje podatkowe i uzyskiwać recepty na leki za pośrednictwem jednej strony internetowej. W Ameryce Łacińskiej obowiązują już e-faktury oraz miesięczne e-deklaracje. Indie zreformowały podatek od towarów i usług. Niezależni analitycy porównują dane od przedsiębiorców, a na ich podstawie organy podatkowe tworzą ranking firm pod kątem przestrzegania przepisów podatkowych. Im wyższa pozycja w rankingu tym mniejsze ryzyko kontroli skarbowej.

Nowe źródła informacji w połączeniu z analizą danych podatkowych pozwalają fiskusowi sprawniej ocenić ryzyko i lepiej selekcjonować potencjalne podmioty do kontroli podatkowej. Szybko zmieniające się technologie zmuszają firmy, służby podatkowe i doradców do stawienia czoła nowym wymaganiom. Globalna przebudowa systemu podatkowego będzie charakteryzować się większą przejrzystością, zmianami w systemach podatkowych i bliższą współpracą między organami podatkowymi w ramach inicjatyw OECD, G20, EU i Światowej Organizacji Celnej. Wpłynie to na przeobrażenie kontaktów pomiędzy organami skarbowymi a podatnikami – wskazuje Krzysztof Wilk, Dyrektor w zespole ds. VAT w Deloitte

Dlatego, patrząc globalnie, warto zwrócić uwagę na postęp, jaki dokonał się w niektórych gospodarkach. Wskazuje to bowiem na prawdopodobny kierunek globalnej ewolucji systemów podatkowych w nadchodzących latach.

Opracował MK

Jak to działa?

Raj podatkowy oferuje zapłacenie niskiego podatku albo w ogóle jego uniknięcie, dzięki czemu zwiększa swoją atrakcyjność gospodarczą i pozyskuje zagranicznych inwestorów. Z punktu widzenia możliwych do osiągnięcia korzyści podatkowych o potencjale gospodarczym kraju świadczy nie tylko sytuacja makroekonomiczna państwa, ale również bezpieczeństwo lokowanego w nim kapitału, poufność prowadzonych transakcji czy łatwość w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Dlaczego Mauritius?

Mauritius jest państwem o stabilnym wzroście gospodarczym. Jest to konsekwencja gruntownej reformy gospodarki narodowej polegającej na zdywersyfikowaniu źródeł dochodów w oparciu o przemysł lekki, finanse i turystykę. Solidne regulacje gospodarcze i zachowawcza polityka bankowa pozwoliły temu państwu złagodzić negatywne skutki globalnego krachu finansowego lat 2008–2009. W latach 2010–2013 PKB wzrastało w przyzwoitym tempie 3–4% rok po roku. W ostatnich latach Mauritius stał się głównym ośrodkiem regionu, mającym znaczenie dla handlu i inwestycji oraz usług finansowych i turystycznych. Wyspiarski kraj uchodzi za oazę przyjaznego biznesu, z liberalnymi przepisami gospodarczymi i podatkowymi.

Malta jako raj podatkowy. Optymalne wakacje dla Twojej spółki

Ten status Mauritiusu potwierdza jego niekwestionowana pozycja w rankingach oceniających gospodarki całego świata – Bank Światowy w 2016 r. sklasyfikował Mauritius na 1. miejscu wśród państw Afryki i na 32. lokacie na świecie w dziedzinie łatwości prowadzenia działalności gospodarczej; według Indeksu Wolności Ekonomicznej Heritage Foundation, Mauritius zajmuje 8. miejsce pośród 178 klasyfikowanych krajów w rankingu wolnorynkowych gospodarek świata (dla porównania Polska zajmuje 50. miejsce).

Preferencje podatkowe

Prawo spółek handlowych oraz przepisy podatkowe na Mauritiusie zapewniają praktyczne centrum finansowe offshore specjalizujące się w zakładaniu firm przez podmioty zewnętrzne z kapitałem zagranicznym. Porządek prawny Mauritiusu spełnia międzynarodowe standardy dotyczące badania praktyk prania brudnych pieniędzy oraz zwalczania prób finansowania terroryzmu. Prawo Mauritiusu reguluje dwie kategorie spółek (tzw. Global Business Companies – GBC), których prowadzenie pozwala na uniknięcie podatku od zysków kapitałowych.

Pierwszą z nich jest GBC1 – spółka, która jest rezydentem podatkowym Mauritiusu dla celów podatkowych i płaci na Mauritiusie podatek w wysokości 3%. Posiadanie rezydencji podatkowej Mauritiusu umożliwia takiej spółce korzystanie z preferencji wynikających z zawartych przez Mauritius umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (ważne: Mauritius nie podpisał umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w Polsce). Obowiązki wynikające z prowadzenia działalności w ramach GBC1 wymuszają na przedsiębiorcy uwiarygodnienie rezydentury spółki m.in. poprzez zarządzanie spółką na terenie Mauritiusu oraz prowadzenie rachunku bankowego i księgowości spółki.

Republika Seszeli czyli optymalne wakacje w podatkowym raju

Z kolei GBC2 to spółka, która nie jest rezydentem podatkowym Mauritiusu dla celów podatkowych. W konsekwencji nie jest ona zobowiązana do wypełniania zeznań podatkowych oraz poddawania kont kontroli w formie audytu. Jednym z obowiązków GBC2 jest natomiast składanie Komisji Usług Finansowych corocznego sprawozdania finansowego. Prowadzenie działalności w tej formie wyklucza świadczenie usług z zakresu bankowości, usług finansowych, ubezpieczeń czy pozyskiwania kapitału publicznego. Restrykcje dotyczą również obowiązku wyrażenia kapitału zakładowego w walucie zagranicznej. Spółka GBC2 nie może prowadzić transakcji z obywatelami Mauritiusu ani posiadać nieruchomości na terytorium kraju.

Opinię azylu podatkowego Mauritius zawdzięcza głównie wysokiemu poziomowi ochrony poufnych informacji nt. udziałowców spółek i dużym ograniczeniom w zakresie wymiany informacji z innymi administracjami podatkowymi. Z tego właśnie powodu OECD cały czas wymienia Mauritius wśród państw stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, jednakże zasadniczym atutem tego kraju jest to, że – inaczej niż w większości egzotycznych jurysdykcji podatkowych – cudzoziemcy mogą w nim łatwo i poufnie zarejestrować spółkę, a obowiązujące ich wymogi rachunkowe i sprawozdawcze są minimalne. Niemniej jednak przeniesienie działalności gospodarczej na Mauritius zaleca się powierzyć profesjonalnym doradcom podatkowym specjalizującym się w międzynarodowej optymalizacji podatkowej.

Autor: Kancelaria Prawna Skarbiec
Opracowała AN